Greenpeace België heeft de aanval geopend op de Belgische aardappelverwerkende industrie. Met het rapport 'Recordwinsten voor de industrie, peanuts voor de boeren' maakt de milieuorganisatie duidelijk hoe ze tegen de aardappelsector aankijkt. Vanuit de agrarische sector wordt de milieubeweging niet direct als natuurlijke bondgenoot gezien en er valt ook behoorlijk wat af te dingen op het rapport. Toch wordt er in de kern wel een zeer terecht punt gemaakt: de boer haalt er niet uit wat er potentieel inzit.

Dat de start van het groeiseizoen voor aardappelen moeizaam is, is een eufemisme. Nat tijdens het poten - een deel van het areaal is heel laat gepoot - problemen met de opkomst en hoge phytophthoradruk, somt North-Western European Potato Growers (NEPG) op. Door de uitbreiding van de verwerkingscapaciteit in Europa valt de verhouding vraag en aanbod uit ten gunste van de telers volgens de organisatie. Maar er zijn geen garanties en de NEPG geeft een winstwaarschuwing af.

Stilstand is achteruitgang, dat geldt ook voor agrarische bedrijven. Naast vernieuwing op het gebied van bijvoorbeeld teelt of techniek worden er vanuit de maatschappij en politiek eisen gesteld aan de 'license to produce'. Voor de individuele boer is het lastig daar in vulling aan te geven, nog even los van extra kosten. Andere ketenpartijen zullen ook hun verantwoordelijkheid moeten nemen.

Van redelijk vroeg gepote aardappelen tot laat gepoot; van een mooi egaal gewas tot verzopen plekken; en van problemen met de opkomst tot phytophthorahaarden, alles komt voorbij dit seizoen. Wat die cocktail voor de prijsvorming betekent, laat zich heel moeilijk voorspellen. In principe kun je stellen dat de markt voor de oogst 2024 nog helemaal open ligt.