De pilotveehouders en de Proeftuin-adviseurs zoeken naar praktische maatregelen om op hun bedrijf ammoniakemissie te reduceren. Soms ontstaan hierbij vragen over de toepassing of het verwachte effect van een maatregel. Experts helpen bij het vinden van de antwoorden.
Pilotveehouder Rudie Freriks stelde de volgende vraag: Wat zijn de effecten op ammoniakemissie wanneer droge koeien (en eventueel jongvee) stro en brok gevoerd krijgen?
 
Antwoord
Het precieze effect van het voeren van stro en brok op de ammoniakemissie is afhankelijk van de daling van het ruweiwitgehalte. Wanneer droge koeien en jongvee stro en brok gevoerd krijgen, in plaats van een rantsoen met (alleen) graskuil, heeft dit meestal tot gevolg dat het ruweiwitgehalte van het rantsoen daalt. Minder ruw eiwit in het rantsoen betekent een lagere uitscheiding van stikstof in de mest en urine. Met name de stikstofuitscheiding in urine reageert sterk op voeding. Een koe scheidt overtollig stikstof via urine uit in de vorm van ureum. Ureum wordt op de vloer en in de mestkelder zeer snel omgezet naar ammoniak. Een verlaging van het ruweiwitgehalte in het rantsoen is dus een goede maatregel om de ammoniakemissie te verlagen. Een daling tot 14 procent ruw eiwit in het rantsoen levert niet snel negatieve effecten op, mits de eiwitvertering op peil blijft.
 
Het effect op bedrijfsniveau is daarnaast afhankelijk van het aandeel jongvee. Rudie Freriks heeft op zijn bedrijf per tien melkkoeien zeven stuks jongvee. Het is de verwachting dat door het voeren van stro en brok het gemiddelde ruweiwitgehalte op zijn bedrijf daalt van 156 naar 150 g/kg drogestof. Met behulp van de Bedrijfsspecifieke Excretie Ammoniak (BEA) is berekend dat de ammoniakemissie op het bedrijf van Freriks 2 tot 3% zal dalen.
 
Door deze maatregel nemen de voerkosten wel (fors) toe, omdat stro en brok duurder zijn dan aangekocht kuilgras en snijmaïs.
 
 
Versie: september 2013